شمال نیوز: از پهلوی شکسته فاطمه (س) و فرق شکافته ی علی (ع) می آید . از جگر تکه تکه شده حسن و از دست های بریده عباس ... از دشتی که علی اکبر و قاسم و علی اصغر دارد و زین العابدینی که باید امام خیمه ایمان باقی بماند . بانویی که از ظهر تفتیده عاشورا و قتلگاه شهید بی سر ، حسین (ع) می آید.

زینب کیست !؟ کیست با این همه چین های صبر بر پیشانی ... کیست بانوی سرزمین فرات و کربلا و شام غریبان !؟ آنکه پسرانش را به شعله های آتش عشق بدرقه می کند و از روسیاهی دنیا و غل و زنجیر اسارت خوف ندارد .

کربلاست و بی حسین شده است زینب . کودک رباب ، خواب خواب است وعباس پسر ام البنبن ، بی دست ، عاشقانه هایش را خوانده است ...

هیچ کس نمی داند کربلا کجاست ! سربازان عمربن سعد ، آتش به جان خیمه ها انداخته اند و زین العابدین به عمه اش گفته است زنان و کودکان آل الله در صحرای سرخ فرار کنند ...

هیچ کس نمی داند کربلا کجاست ! آنجا که هشتادوچهار زن و کودک به آغوش زینب پناه می برند و نامحرمان مست ، برخاندان داغدار هاشمی تازیانه می زنند و سرشهدا را بر نیزه سوار می کنند .

روز قتال است . پیامبر دشت نینوا ، در تل می دود و داغ حسین در سینه دارد . پیشانی خاک ، رد خون گرفته است . دشمن هلهله سر می دهد که پسر ذی الجوشن ، آفتاب را سربریده است . کربلاست و قلب شکسته ی بانوی صبوری که باید آن را طواف کرد ...

سال 61هجری است . همان گاه که یزیدیان برامام زمان شان ، شمشیر می کشند و فرات را بر پسر رسول خدا می بندند . آن گاه که تیر بر مشک ها می اندازند و کوفیانه ، عهدها می بندند و زخم ها می زنند . همان گاه که حربن یزید ریاحی ها می فهمند کوفی نماندن چه سرنوشت جاودانه ایست و ذوالجناح ها ، بی پایان در میدان کارزار شیهه می کشند و شیهه می کشند .

محرم الحرام است و شام غریبان اهل حرم . اما هیچ کس نمی داند کربلا کجاست !! آنجا که کودکان به خرابه ها می گریزند و کنار خارمغیلان جان می دهند و خون عاشقان ، گودال و نیزار و صحرا را می پوشاند .

فرشته ها شیون می کنند و زمین ، ماتم سرا می شود و زینب نمازش را نشسته می خواند . همان بانویی که قرار است رسول خون شهدای نینوا گردد .

زینب کیست !؟ کیست حضرت صبور کربلا ! آنکه باید رسالت عاشورا را جاری سازد و گوش های تاریخ را از مظلومیت فرزند محراب لبریز کند .

بانوی الله اکبر و خطابه های شیدای بندگی کیست ؟ زنی که در سنگلاخ عاشقی ، دل به هجرت و شهادت و اسارت و شجاعت می بازد و در پیشگاه پروردگارش می خواند " ما رأیت الا جمیلا " می خواند " صبرا علی قضائک ، لا اله سواک یا غیاث المستغیثین " .

محرم الحرام است و اهل بیت عشق را به اسارت می برند ، عمه سادات را . دشمن کاروانی به راه انداخته است از سر مقدس شهیدان عاشورا . روزهای هجران و وصل و درد و درمان است .

عمه نازنینی نمی گذارد تازیانه ها بر جان کودکانش فرود بیایند . انگار بازو و پهلوی زینب کبود شده است ... امان از جراحت شلاق ها و چکمه ها ... امان از بی وفایی کوفیان ... امان از سنگدلانی که سر پسر فاطمه و یارانش را در ابتدای کاروان هلهله می کنند .

سکینه اشک می ریزد و رقیه بی تاب است . باز عمه دلداری می دهد . باز غمخواری می کند با قلبی که مالامال از شور و آتش است . باز عمه دردانه های برادرش را به آغوش می کشد .

کاروان اسرا را به کوچه پس کوچه های غربت می برند . به کوفه و بازار شام و مجلس یزید . باز زینب خطابه می خواند و خواب و مستی را بر دشمن حرام می سازد . باز زینت پدر ، با خطابه هایی که از آفتاب کربلا داغ ترند از ایمان پاسداری می کند .

عبیدالله بن زیاد بر لب و دندان سیدالشهدا چوب می کوبد و زینب ، باز خداوند عشق را حمد و ستایش می کند ... اینانند خاندان آل الله که هرگز از شهادت و اسارت ترسی به دل راه نمی دهند .

این بانوی شکیبایی و استقامت کیست !؟  کیست که از های و هوی ستمگران خوف نمی کند ... شب زنده داری می کند ، داغ می بیند و خطابه می خواند . او که عاشقانه در گوش کاروان نجوا می کند: " بخوابید و آرام بگیرید... من بیدارم . زینب بیدار است " . او که هربار جیره نانش را میان کودکان خاندانش تکه تکه می کند .

از فرزند محراب و کوثر ، کسی چیزی نمی داند . از خواهری که در تل عشق ، عاشقانه ترین ها را روبه آسمان عاشورا در گوش گلگون زمین زمزمه می کند .... هیچ کس نمی داند در بیابان بی وفایی و عهدشکنی بر مسافران آل عشق چه گذشت !؟

هیچ کس نمی داند بانوی صبور کربلا کیست ! آن گاه که برای حفظ جان امامت ، از جان خویش می گذرد و در قصر بنی امیه ، فاطمه می شود ...